Waar moet dat heen met onze inkomsten op geld dat we als spaarders bij de bank hebben gestald. Wij spaarders zijn toch eigenlijk ook investeerders van de bank en dus moet je ons zien als aandeelhouders, want zonder al dat geld heeft een bank veel minder manoeuvreerruimte op de financiële markten.
Stijgende en dalende rentetarieven, we weten er alles van en de hypotheek golft mee, eigenlijk vreselijk voor de gewone man c.q. spaarder. De financiële wereld, de DNB’s en systeembanken proberen met die rentetarieven grip te houden op de economie, ze denken dit te kunnen remmen en stimuleren. Helaas, dat is tegenwoordig niet meer het geval. Er zijn te veel invloeden van buitenaf, we praten nu over een wereldeconomie, die kan Europa niet meer sturen.
Wordt het nu niet eens tijd om dan meer te denken aan kwaliteit, continuïteit in een socialere en groene wereld. We zouden dan met name het fenomeen systeembanken en hun koppeling met de DNB’s uit de financiële wereld moeten schrappen.
We kunnen dit bereiken door vanaf nu niet langer van rente te spreken, maar van rendement. De systeembanken worden commerciële bedrijven, die ook spaarders als beleggers gaan zien. Dit betekent dat de spaarder net als de aandeelhouder beloond moet worden voor het geld dat hij jaarlijks aan de banken ter beschikking stelt. Maar hoe moet dit rendement worden bepaald? Hiervoor moet een sleutel worden bedacht. Die zou je kunnen afleiden van de aandelenkoers en de winst van de bank. Dit “rendementspercentage” laten we dan los op het spaartegoed van de klanten. Hierin kan ook nog (tijdelijk) het depositogarantiestelsel worden meegenomen door een getrapt rendement vast te stellen, afhankelijk van de hoogte van het spaarsaldo. Mogelijk moeten we zelfs komen tot afschaffing van dit garantiestelsel, dat eigenlijk niet meer thuis hoort in Europa.
Het loslaten van het begrip “rente” geeft banken de kans om volledig commercieel te worden en te blijven. Staatsbankactiviteiten horen thuis bij de DNB, laat die het maar met de ECB uitzoeken, maar blijf af van het spaargeld van de gewone man.
Dus gaan we over tot een bank die haar winsten uitkeert als rendement op de spaartegoeden van haar klanten. Worden de spaarders hierdoor beleggers? Ja in feite wel, maar dat waren ze eigenlijk al, kijk maar naar het verleden, want we hebben de banken uit de sores moeten helpen met ons belastinggeld. Gaan we dan weer grote risico’s lopen? Welnee, we kunnen en moeten banken dwingen als aandeelhouders om sociaal te zijn, groen en maatschappelijk te gaan beleggen met onze ingelegde gelden met een raad van toezicht, waarbij tegelijk wordt toegezien op al onze waarden en normen. Geen risicovolle praktijken meer op de beurzen, maar gestage groei met stabiele winsten en welvaart voor iedereen.
